Column juni 2019
Er is gedonder over mogelijke uitbreidingsplannen rondom de Lonnekermolen. Afgezien van de
interne bestuur perikelen is er in Lonneker zelf kennelijk weinig draagvlak voor
uitbreidingsplannen.
Wat men zich in Lonneker misschien nog te weinig realiseert is dat deze molen een cultureel
erfgoed is van Enschede en niet het exclusieve alleenrecht voor Lonneker.
Over cultureel erfgoed zijn vele meningen die er ook vaak toe doen maar feit is wel dat het
voortbestaan van deze molen vraagt om een gedegen financieel beleid en toekomstperspectief.
De terugtredende overheid laat het ook in dit geval over aan de eigenaar van de molen en enige
vorm van subsidie vanuit de gemeente Enschede kan men wel vergeten.
Of de molen inderdaad een pretpark zal worden zoals tegenstanders beweren? Wij denken van
niet maar dat laat onverlet dat draagvlak in de kleine gemeenschap van Lonneker net zo
belangrijk is dan de [financiële] toekomst van de Lonnekermolen veilig stellen.
Monumenten behouden hun historische waarde als ze een eigentijdse maatschappelijke functie
kunnen blijven vervullen naar de samenleving en daar horen veranderingen bij. Enschede
beschikt slechts over twee unieke molens die we moeten blijven koesteren. En als burgers niet
bereid zijn om geld op tafel te leggen dan is een meer verantwoorde commerciële exploitatie
van de Lonnekermolen geen slecht idee vinden wij.
Het is aan het bestuur van de Lonnekermolen om inwoners van Enschede duidelijk te maken
wat nu precies de doelstellingen zijn en hiervoor draagvlak te creëren. Misschien concluderen
we over 25 jaar wel dat we er goed aan hebben gedaan en de Lonnekermolen nog meer een
culturele parel is worden van Enschede.