Erve 't Kromhof . Gemeentelijk monument
Erve 't Kromhof is gebouwd in het begin van de 19e eeuw. Erve 't Kromhof wordt reeds genoemd in het jaar 1280 in de toenmalige belastinglijsten. Het complex bestaat uit een een kleine boerderij, tegenwoordig in gebruik als een schuur en een Tweekaps boerderij met voorhuis uit 1950. Het boerderijcomplex heeft groot achterstallig onderhoud en een van de naastliggende schuren is op dit moment [2015] in verval c.q. staat op instorten.
Erve Kromhof
Heutinkstraat 600.
Geheel in baksteen opgetrokken dubbel boerenhuis.Twee Niendeuren, Rondbogig, met omlijsting van afwisselend zandsteen en baksteen rollaag.Bovenrand van muizentandjes .Dubbele houten topgevel van vurenhout, geschulpte veren. Zanstenen plint. in de Zijgevel een grote Inrijdeur, in de onderschoer, omlijsting anders dan andere. in de beide topgevels vormig venster.
De erven in de Esmarke dateren uit de veertiende eeuw en waren meestal leengoederen.
Door vererving verwisselden de leengoederen nogal eens van eigenaar en bewoners.
De erven rond Enschede kwamen omstreeks 1602 in het bezit van de Graaf van Bentheim Tecklenburg Reda. De graaf bezat ook de Markerichterschap over de Esmarke waar zijn rentmeester als holtrichter optrad. De boeren kwamen hier een uitspraak vragen over echt en wet.
In De Haverkamp, op dit moment natuurgebied, lag in het midden een vrij vlak gedeelte waar voor de “markeverdeling” enkele boeren uit de zuid Esmarke gezamenlijk de koeien weidden. Bij de markeverdeling van 1845 zijn deze gronden toebedeeld aan de gebruikers van erve Overste, erve Hofstee, erve Rombos, erve Kromhof en ’t erve Schukkink.
Het is een zeer vruchtbare grond die tijdens de winter onder water stond en waar zomers wilde grassen groeiden. Deze gronden lagen tussen de eigendommen van ’t erve Schukkink en erve Kromhof.
In de Esmarke is in de loop de afgelopen zeshonderd jaar veel gebeurt, vreugde en verdriet en ziekten en kindersterfte waar geen kruid tegen gewassen was. Ondanks alles hebben de verschillende geslachten zich wel kunnen handhaven want de erven gingen van vader op zoon of schoonzoon. In de periode 1700 tot de tweede helft van de negentiende eeuw werd het werk op de boerderij met handwerk uitgevoerd. Het werkpaard was onmisbaar voor de boeren in de Esmarke.
Na de eerste wereldoorlog in 1918 komt de eerste grasmachine, dorsmachine en hooihark. Na de tweede wereldoorlog vindt een verdere mechanisatie plaats met de komst van de tractor, combine en melkmachine.
In de loop der jaren zijn er veel erven verdwenen als gevolg van stadsuitbreiding van Enschede. gelukkig echter zijn er nog verschillende behouden die ook een gemeentelijke of Rijksmonument status hebben.
BEWONERSGESCHIEDENIS
In 1821 huwde Engbert Kromhof, enige zoon en tevens enig kind, op het erve Kromhof met Janna Schukkink, enige erfgenaam op Het Schukkink, waardoor beide erven in het bezit van één familie kwamen. Uit dit huwelijk werden vier kinderen geboren. De oudste zoon, Herman Kromhof erfde het erve Kromhoff, terwijl de tweede zoon, Gerrit Kromhof, het erve Schukkink erfde. De overige bezittingen werden onder de beide andere zoons verdeeld.
Nadat het erf tot ongeveer 1900 geslachtenlang bewoond was geweest, door de familie Kromhof, trouwde in het begin van deze eeuw mej. W.G.Kromhof met de heer H. Olink.
In 1939 werd in de boerderij, gelegen aan de Veenstraat 600, bewoond door de families J.E. Kromhof en H.J. Olink en stonden bekend als landbouwers.
In 1953 woonden er op dit adres nog de familie H.J. Olink.
In 1959 veranderde de naam volgens het straatnamenregister van Veenstraat 600 in Heutinkstraat 600.
In 1973 werd de boerderij nog steeds bewoond door de familie H.J. Olink.
Het complex, een gemeentelijk monument, bestond uit een een kleine boerderij, laatstelijk in gebruik als een schuur en een tweekaps boerderij met voorhuis uit 1950. Het boerderijcomplex had groot achterstallig onderhoud en een van de naastliggende schuren stond in 2015 op instorten.
In de loop der jaren zijn er veel erven verdwenen als gevolg van stadsuitbreiding van Enschede. gelukkig echter zijn er nog verschillende behouden die ook een gemeentelijke of Rijksmonument status hebben.
Bron: onbekend